اگر بخواهیم «هدف تربیت در مدرسه» را در یک کلمه اعلام کنیم، آن یک کلمه از چه مفهومی حکایت خواهد کرد؟ دقیقاً چه تعبیری را به عنوان هدف محوری تربیت به کار بگیریم که از جامعیّت برخوردار بوده و همۀ سطوح اجتماعی را در بر گرفته و تمام سلیقه‌ها را پوشش دهد؟ چه کلمه‌ای را به‌عنوان هدف محوری تربیت در مدرسه می‌توانیم استفاده کنیم که همۀ جهانیان آن را بپذیرند و در اقصی نقاط عالم، در فرهنگ‌ها و مکاتب و مذاهب مختلف بتوانند با آن کنار بیایند؟ اگر بتوانیم به چنین کلمه‌ای برسیم، تشریک مساعی فراوان خواهد شد، استحکام نظر و اراده برای تحقق این هدف بیشتر شده و همه سعی می‌کنند که این هدف محقق شود و بسیاری موانع از سر راه برداشته خواهد شد.
فهرست:
-
رسیدن به «شخصیت خودساخته»، هدف محوری تربیت در مدرسه
-
مدرسه و اصلاح «شخصیت» دانش‌آموزان
-
وظیفه مدرسه فقط تقویت «ذهنیت» یا قدرت حافظۀ دانش‌آموز نیست
-
ضعف نظام تربیتی ما در مورد تربیت شخصیت خودساخته
-
معنای خودساخته بودن
-
خودساخته بودن یعنی انسان نیاز به «ناظر بیرونی» نداشته باشد بلکه با «انگیزۀ درونی»، درست رفتار کند
-
برخی از علائم خودساخته نبودن
-
خودساختگی، یکی از معانی مهمّ تقوا
-
ضرورت کاهش سطح تشویق و تنبیه در مدارس
-
ادب، مفهومی ویژه برای تربیت شخصیت‌های خودساخته
-
هوش عاطفی و مدیریت تمایلات در روان‌شناسی مدرن
-
جایگاه ویژه قدرت مدیریت تمایلات
-
ضرورت کنترل هوای نفس برای ایجاد شخصیت خودساخته
-
دانش‌آموز باید در مدرسه یاد بگیرد «هوای نفس خودش را کنترل کند» و این پایۀ دین است!
-
هدف کلیدی تعلیم و تربیت را «شخصیّت خودساخته» قرار دهیم
-
«استقلال» عنصر کلیدیِ شخصیّت خودساخته
-
برخی از لوازم رسیدن به «شخصیّت خودساخته»
-
آسیب‌شناسی نظام تربیتی کشور
-
نفوذ برخی دیدگاه‌های صهیونیستی در تعلیم و تربیت در کشور ما
