گوهر یسنا انزانی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه در گذشته زنان خانه‌دار از حمایت بیشتری برخوردار بودند و امروزه به دلیل افزایش زنان شاغل، زنان خانه‌دار احساس بی‌ارزشی می‌کنند، اظهار کرد: برخی دیدگاه‌ها ماهیت خانه‌داری را یکنواخت و غیر عادلانه می‌دانند، از سوی دیگر متاسفانه تصور می‌شود که خانه‌داری وظیفه‌ای است برای خانم‌ها که در منزل انجام می‌دهند و همین امر موجب افسردگی، وسواس، اضافه بودن، بی‌هدفی و پوچی، آسیب به کارکرد آنها، رضایتمندی از زندگی زناشویی و شخصیت زنان خانه‌دار می‌شود.
این روانشناس معتقد است که نظریه کارکردگرایی نقش زنان و مردان را در خانه مکمل یکدیگر می‌داند و اینگونه تبیین می‌کند که مردان نقش ابزاری در مسائل مالی خانه و زنان نقش اظهاری در تامین امنیت خانه دارند. همچنین فرهنگ سازی در این زمینه بسیار مهم است، به گونه‌ای که آقایان انجام کارهای منزل را وظیفه زنان ندانند و نسبت به انجام این کارها توجه بیشتری به زنان نشان دهند و قدردان زحمات آنان باشند.
وی ادامه داد: اگر خانم‌های خانه‌دار اعتماد به نفس بالایی داشته باشند و احساسات، فکر و رفتارشان مطابق با شرایط خانه‌داری باشد و کارهای خانه را با لذت انجام دهند نیازی به توجه و تائید اعضای خانواده و همسر در انجام کارها ندارند. این بی‌نیازی به معنای انکار اهمیت و الزام توجه همسران به کارهایی زنان نیست بلکه انتظار تایید در زنان وجود نخواهد داشت.
به گفته انزانی نوع نگرش زنان خانه‌دار به کارهای خانه‌داری بسیار اهمیت دارد، به گونه‌ای که خانم‌های خانه‌دار باید بین اعمال و نگرش خود یک هم سانی ایجاد کنند، اطلاعات خود را به روز کنند و سعی کنند خودشان را تایید کنند چراکه هرچه احساس رضایت از خود بیشتر باشد، هدفمندی و حس اعتماد به نفس در آنها نیز بیشتر می‌ود و در نهایت احساس ارزشمندی بیشتری دارند.
وی ادامه داد: لازم است که زنان خانه‌دار در فعالیت‌های اجتماعی شرکت کنند و به تغذیه و سلامت جسم خود اهمیت دهند، همچنین ورزشهایی را به صورت روزانه در خانه انجام دهند و سعی کنند خود و خصوصیات اخلاقی و روحی خود را بشناسند.
این روانشناس به شرایط فعلی بیماری کوید۱۹ و افزایش مسئولیت‌های زنان خانه‌دار اشاره کرد و افزود: در شرایط فعلی به علت شیوع بیماری کوید ۱۹ و آنلاین شدن آموزش فرزندان، دورکاری همسران و… اعضای خانواده اغلب در کنار یکدیگرند و مسئولیت زنان خانه‌دار برای رسیدگی به کارهای خانه، نظافت، آموزش فرزندان و … افزایش پیدا کرده است که گاها فرسودگی روانی را برای زنان به همراه دارد. در این میان تاب آوری افراد بسیار مهم است.
به گفت وی، زنان باید سازگاری مثبت در واکنش به شرایط سخت داشته باشند، توانایی خود در رویارویی با شرایط سخت را افزایش دهند، خوش بین و آرام باشند چراکه اینگونه می‌توانند کیفیت زندگی خود را در این شرایط بهبود ببخشند.
انزانی گفت: مطابق با برخی پژهش‌ها خانم‌های خانه‌دار به علت حفظ ارتباط خود با خانواده، در صورت هدفمندی می‌توانند خانواده با ثبات تری داشته باشند. بنابراین لازم است که اوقات بیشتری را با همسر خود بگذرانند، اگر نمی‌توانند برخی کارها را انجام دهند به همسر خود اطلاع دهند و همدلانه مسائل را حل کنند، از طرفی از پرداختن به اهداف و کارهای مورد علاقه خود غافل نشوند چراکه هرچه مادری شادتر باشد به خانواده و فرزندان استرس و اضطراب کمتری وارد می‌شود.
انتهای پیام
