اندر احوالات برخی ایرانیان خارج از کشور

به گزارش باحجاب،خانم رئیسی دانشجوی ایرانی مقیم شهر رن فرانسه در کانال خود( انتهای افق ) نوشت: گاهی که پای صحبت های دخترخانم های ایرانی می نشینم؛ بدون اینکه چیزی بگویم و یا اشاره ای بکنم خودشان سر صحبت را باز می کنند و از حجاب و عقایدشان می گویند. این گفتگوها در زمان های مختلف اتفاق افتاده است و شنیدن یک حرف مشابه از چندین نفر برایم جای تامل و البته رنج دارد.

عموما می گویند ما اول که اینجا آمدیم هم نماز می خواندیم، هم روزه می گرفتیم، هم حجاب داشتیم. اما به مرور زمان در بین ایرانی ها انقدر در برخی فشارهای روحی قرار گرفتیم که کم کم همه را کنار گذاشتیم.

یکی می گفت: من اول برنامه پخش اذان در مبایلم داشتم که زمان نماز را بفهمم. یک بار در یک جمعی از ایرانیان بودم که ناگهان صدای اذان بلند شد و یکی با عصبانیت گفت: “این صدا از کجا می آد؟! قطعش کنید. اومدیم اینجا که دیگه از این چیزها راحت باشیم…”

یکی دیگر می گفت: با چند ایرانی همسفر شدم تا به این کشور رسیدیم. آنها حجابشان را کنار گذاشتند. من اما معتقد به حفظ حجابم بودم و این کار را نکردم. اما به مرور این افراد با من تلخ برخورد می کردند و می گفتند: “الان که چی که اینو رو سرت نگه داشتی؟! میخوای چی رو ثابت کنی؟”.
این بنده خدا البته هنوز حجابش را حفظ کرده اما در رنج و ناراحتی…

دوستی دیگر می گفت: من اول ها حجاب داشتم و به آن هنوز هم معتقدم اما اطرافیانم گفتند اگر بخواهی اینطور با ما باشی ما تو را نمی خواهیم و کم کم فشار و تنهایی باعث شد من پوشش را کنار بگذارم…

پ.ن. یک: دقیقا و عمیقا اینجا متوجه شدم که برخی در ایران دنبال آزادی برای همه نیستند. فقط دنبال آزادی آن هم آنطور که خودشان میلشان می کشد صرفا برای خود هستند، دوست دارند به عقاید باطلشان احترام بگذاری اما خودشان اهل احترام به هیچ عقیده ای نیستند و احترام که هیچ مقابله هم می کنند. آنها واقعا تصور می کنند عموم ایرانیان داخل کشور از سر اجبار قانون، حجاب یا عقاید دینی دارند و اگر از این سیستم و حکومت دور شوند همه را کنار خواهند گذاشت.

پ.ن.دو: تا امروز حتی از یک نفر از مردم اینجا برخورد بد، نگاه بد یا حتی کم محلی ندیده ام اما هنوز کسانی ایرانی در دانشگاه هستند که به من حتی سلام هم نمی کنند.

نبع: رهیافته